....."อย่าไปวัดพระธรรมกายบ่อยนะ" ผมได้รับประโยคนี้เมื่อสมัยเรียนอยู่ ม.6 เทอมสอง เป็นคำพูดของคุณครูท่านหนึ่งที่เป็นห่วงลูกศิษย์ ผมก็ได้ยิ้มๆแล้วก็ตอบว่า "ครับผม"
...ผมมาวัดพระธรรมกายครั้งแรกก็ตอนอยู่ ม.6 นี้แหละ มาทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามา แต่ไม่โดนหลอกมานะแค่อยากออกไปเที่ยวนอกบ้านก็เท่านั้น จำได้ว่าเห็นเพื่อนสองคนมันคุยกันว่าตอนเย็นวันศุกร์ให้เตรียมเสื้อขาวสองตัวรถจะมารับหน้าโรงเรียนตอนหกโมงเย็น เรานี้ ส. ใส่เกือกทันที ตะโกนมาแต่ไกลว่า "ไปด้วยๆโว๊ย" เพื่อนมันหันมาบอกได้สิเอาเสื้อขาวมาด้วยนะ
...ผมนี่รีบกลับบ้านไปขอพ่อเลย บอกพ่อว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน พ่อก็ไม่ว่าอะไร ท่านบอกให้ดูแลตัวเองให้ดี แหะๆของ่ายจังเลย รีบเก็บกระเป๋าทันทีกลัวพ่อเปลี่ยนใจ แล้วก็รีบมารอรถที่ศาลาหน้าโรงเรียนซึ่งมีเพื่อนรอยู่แล้วสามคน รอไม่นานนักก็มีรถแวนสี่ประตูมารับเราไป
...การเดินทางของวัยรุ่นเริ่มแล้ว 555 จะได้ไปอะไรแบบนี้ไม่บ่อยนัก รถวิ่งออกมาได้สักพักเพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้างหน้าก็หยิบเทปมาจากกระเป๋าเป้ โอ้! เพื่อนเราจะเป็นเพลงมันๆให้ฟังแน่เลย แต่เมื่อเธอเปิดเทปนั้นปรากฏว่ามันเป็นเพลงที่ผมไม่เคยฟังมาก่อน เพลงมัน...เย็นมาก มันรื่นหู ฟังแล้วสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ผมเหมือนอยู่ในภวังค์ของเสียงเพลง แล้วก็หลับไปอย่างมีความสุข
...ห้าทุ่มเรามาถึงสถานที่ปลายทาง มันมืดมากมองไม่เห็นอะไรเลย รถวิ่งไปตรงบ้านที่มีแสงไฟนีออน พอรถจอดผมกับเพื่อนก็ลงจากรถ ก้าวแรกที่ผมเหยียบลงพื้นมันมีความรู้สึกแปลกๆว่า "ได้กลับมาแล้ว ได้กลับมาแล้ว" ผมเจอพี่ๆ ชาย หญิง หน้าตาผ่องใสมาก ทุกคนเป็นกันเองเหมือนกับเรารู้จักกันมานาน แต่ผมก็ยังไม่รู้นะว่าที่นี้คือ "วัดพระธรรมกาย"
...บ้านที่มีแสงไฟนีออนที่ผมอยู่เขาเรียกกันว่า "บ้านจราจร" พี่เขามอบหมายให้ผมช่วยแจกข้าวคนขับรถบัสในวันอาทิตย์ พอวันอาทิตย์ผมแจกข้าวคนขับรถบัสจนถึงบ่ายโมง พี่เขาก็พาผมไปอาคารใหญ่ๆ พาไปที่จุดอาสาสมัครแล้วให้เรานั่งสมาธิตามเสียงที่ออกจากลำโพง เราก็ว่าง่ายนั่งก็นั่ง นั่งอยู่คนเดียว พอเริ่มนั่งผมได้ยินเสียงๆหนึ่งจากลำโพง เป็นเสียงที่เปี่ยมไปด้วยเมตตา ท่านนำนั่งสมาธิ ผมทำตามไปเรื่อยๆ จนจบการนั่ง ผมมีความสุขมาก สุขขนาดที่นั่งคนเดียวก็ยิ้มได้ (เหมือนคนบ้าเปล่าเนอะ555) และผมก็ยังไม่รู้ว่าเสียงนั้น คือเสียงหลวงพ่อธัมมชโย กลายเป็นว่าผมรู้จักหลวงพ่อครั้งแรกทางเสียง ปลื้มเลย
...กลับมาเรียนวันจันทร์ผมก็ยังมีความสุขแปลกๆอยู่ นั่งยิ้มๆอยู่คนเดียว อยากไปที่นั้นอีก อยากนั่งสมาธิกับเสียงนั้นอีก ครูท่านหนึ่งท่านทราบว่าผมไปวัดพระธรรมกายท่านก็เลยบอกว่า "อย่าไปวัดพระธรรมกายบ่อยนะ"
ผมเชื่อครูครับ ตอนนี้ผมไม่ได้ไปวัดแล้วครับ
" เ พ ร า ะ ผ ม บ ว ช อ ยู่ ที่ วั ด นี้ แ ล้ ว ค รั บ "............
เจริญพร
Cr.พระฮอน
4 ความคิดเห็น
Write ความคิดเห็นสาธุ
Replyสาธุเจ้าค่ะ อ่านแล้ว ปลื้มๆๆ. เจ้าค่ะ
Replyปลื้ม
Replyปลื้ม
ReplyEmoticonEmoticon